Falamos dunha urbanización ou complexo inmobiliario privado cando existe unha pluralidade de edificacións o pluralidade de parcelas con destino a vivendas ou locais, independentes entre sí (elementos privativos) e existe á vez unha copropiedade deses elementos independentes sobre outros elementos inmobiliarios, viales ou servizos (elementos comúns).
Estas urbanizacións pódense configurar de modos distintos:
- – Como unha única comunidade de propietarios, neste caso a norma aplicable é a Lei de Propiedade Horizontal.
- – Como unha agrupación de Comunidades de Propietarios, con unhas especialidades recollidas no artigo 24.3 da Lei de Propiedade Horizontal.
- – De outros modos distintos ós anteriores, en cuxo caso a norma aplicable son os estatutos, e sólo supletoriamente se aplica a Lei de Propiedade Horizontal.
Recordemos ademáis que en ocasións, as Comunidades de Propietarios coexisten sobre a mesma realidade física con Entidades Urbanísticas Colaboradoras, as cales se rixen sempre polos seus estatutos.